Ik neem jullie terug naar het begin van seizoen 2025. Na een lange, mooie en leerzame winter. Waarin ik echt mijn beste winter ooit heb gehad. Zijn we in april weer vertrokken naar Monte Gordo om ons voor te bereiden op het baanseizoen. Hier gaan we ervoor zorgen dat we wedstrijd fit worden, wat betekent dat we iets hardere en specifieke trainingen gaan draaien. Voor mij zal het veel in teken zijn van de 800 meter en 1500 meter, want ik moet echt nog aan mijn snelheid werken. Helaas ben ik een klein beetje overbelast geraakt in Portugal, waardoor ik niet alles 100% heb kunnen doen. Maar ik weet en voel dat ik fitter ben dan ooit. Dus in de week dat we terug komen, loop ik mijn eerste wedstrijd van het seizoen in Lisse. 10 mei – 1000m Lisse Ik heb mooie herinneringen aan deze wedstrijd. Zo won ik twee jaar geleden het voorprogramma op de 3000 meter in een mooi PR en vorig jaar won ik het hoofdprogramma 1000 meter. Dus ik ben de “titelverdediger”. Dit jaar staat er wel een iets sterker veld aan de start, waaronder team en huisgenoot Dion Eijssen. Ik weet dat hij fit is en zeker een van de sterkere is van het veld. Dus ik verwacht wel dat hij direct achter de haas zal zitten. Hoewel ik misschien niet de beste voorbereidingen heb gehad, denk ik dat ik het hem wel moeilijk kan maken. Mijn plan is simpel. Dion volgen! Ik denk omdat het de seizoen opener is en een incourante afstand, dat ik niet helemaal scherp en opgeladen ben voor de wedstrijd. Ik ben vrij relaxed en niet echt echt gespannen. Maar soms kan dat mij nog wel helpen. Langzaam rond ik mijn warming-up af en loop ik naar de call-room. Ik voel me best wel goed, klaar om wat moois neer te zetten. We staan aan de startlijn en de favorieten worden opgenoemd. Ik hoorde mijn naam niet, dus ik dacht: “Mooi des te groter de verassing zo meteen” Het starschot klinkt en na 100 meter op het rechte stuk wil ik mijn positie kiezen. Precies wat ik voorspelde gebeurde, de haas opende mooi en Dion plakte er gelijk achter. Daarachter was er niemand die initiatief nam, dus ik dook achter Dion. Door het positie kiezen ging de eerste 200 meter echt zo snel voorbij. Nu wilde ik gewoon blijven volgen. Maar ik had al snel door dat Dion echt wel sterk was en makkelijk met de haas mee liep. Ik liet een klein gaatje om toch net iets comfortabeler te kunnen lopen. Dit was misschien niet de beste tactiek, want zo lipe ik op het rechte stuk richting de bel tegen de wind in. Het voelt zwaar, maar in mijn hoofd is de wedstrijd nog lang niet voorbij. Vorig jaar zag de situatie bij de bel er precies het zelfde uit, maar toen kon ik gewoon nog winnen. Dus met die instelling ga ik de laatste ronde in. Ik…